Öncelikle Kendimi Tanıtmak İsterim

Hakkımda bölümünde kendim hakkında bir kaç şey yazdım.Açıkcası söylemem gerekirse bu blogu açmamın tek sebebi çevremdeki beni GERÇEKTEN anlayan az kişinin olması.Ben belki bir kaç kişiye sesimi duyurabilir ve benim gibi Trikotillomani olan bir kaç arkadaşımla beraber başka kişiler belki bu konuda profesyonel olan kişilerle iletişim içinde olup,tavsiyeler alabiliriz.Öncelikle size benim geçmişim hakkında bir kaç şey söylemek istiyorum.Ben gerçekten küçük bir erkek çocuğu gibiydim.Fotoğraflarımı koymak gerçekten çok isterdim ama inanın ben bile şuan aynaya bakamıyorum.Eski ve yeni şuana kadar olan fotoğraflarımı emin olun ki bir gün HAZIR olduğumda paylaşacağım.Eskiden,saçımı o ERKEK modelinden yaptığımda herkes ben bir oğlan çocuğuymuşum gibi davrandı bana.Bu 1.sınıftan 5.sınıfa kadar sürdü.16 yıldır İstanbul'dayım.İstanbul'da okullara gittim.Bilirsiniz,eğitim sisteminden tutuyorum,siyasete kadar,kadına şiddete kadar her türlü YANLIŞ olay bizim ülkemizde var.Açıkcası ben güvende ve huzurlu hissetmiyorum.Trikotilomani'nin birincil sebebi-Gerginlik-.Ama ben kendimi güvende hissetmezsem,sokağa istediğim saatte çıkamazsam,istediğim yere istediğim kıyafetle,istediğim kişilerle,istediğim gibi makyajlı makyajsız gidemiceksem neden yaşıyorum?Neden nefes alıyorum?Neden her adımımda arkama bakıp izleniyomuyum diye bakmak zorundayım ki?Tamamıyla konumdan saptım şuanda.
Trikotilomani bozukluğumu açıkcası yeni öğrendim.Kendim hakkımda yazdığım bölümdede dediğim gibi 4 yaşımda ilk defa bende görüldü ve çözüm olarak Psikologlarla görüştürüldüm.Annem ve babam birlikte değiller.Bu benim için büyük bir sorun değil zaten.İkisi daima arkadaşlardır.Her zaman benim ve abimin yanında durdular.Yanyana,omuz omuza.Hiç bir sorun olmadı.Ben 1.sınıfa başlamadan önce Bodrumda ilk kez Berbere gittim.Orda arkadaşım Kaan'ın kestirdiği saç stilini kestiler banada.Makineyle Allah ne verdiyse artık :D .Ordan itibaren herkes benle dalga geçmeye başladı evet.O zamanlardan sonra saçımla oynamayı bırakmıştım.Annem araştırıcı bir tiptir.Kesinlikle takıntılı değil.Ama gerçekten sıkı araştırır ve öğrenmeyi çok sever.Aklına ben küçükken bunun böylece bir hastalık olabiliceği aklına gelmemiş.Ben uzun sürede saçımla oynamadım.10 seneye yakın.Saçım sonunda gerçekten çok güzel uzadı.Oynamadım hiç.Gerçekten çok güzeldi.Ki ben sahiden bayılıyodum.Yazları uçlarından diplerine doğru sapsarı oluyodu.Çok hoştu.Ben bu ergenlik dönemlerime girdiğimde gerginliğim,takıntılarım falan filan ortaya çıktı.Sanki dünya benim etrafımda bir stres topuydu gibi hissetmeye başladım.Yalan değil,halada öyle hissediyorum.Ağlama krizleri,panik ataklar,klostrofobi gibi bir kaç şey daha eklendi.Aşırı gerginlik içindeyim.Sebepsiz yere bile gerildiğim oluyor.Büyüdükçe sorunların arttığını söylüyorlardı.Büyümek için zevkle bekleme diyolardı.Şuan nedenlerini gerçekten anlıyorum.Kendime hep bir kaçış noktası aradım.Bunu ben yazmakta buldum.Bir çok hatamda oldu.Ben bu hatalarımıda özel defterlerime yazdım..Erkek arkadaşım o defteri bulana kadar.Özel yazdığım şeyleri birisinin okuması hoşuma gitmiyordu.Bende defterlere yazmayı bıraktım.Yazmayı kestiğimden itibarende hatalar yapmicağıma dair kendimede söz verdim.Ve hatalarım yok şuanda açıkcası.En yakın arkadaşım,kardeşim dediğim dostumu yani kaybedeli çok olmadı.Hayır hayır ölmedi.Ama galiba ben onun için artık ölüyüm.Klasik bir ergen cümlesi olabilir.Ama gerçekten öyle.Bir insan hayatında asla olmicaksa,ölmüşten farkı olmaz.Bu yüzden bu cümleyi kurdum.Bir sürü sebepten dolayı böyle gerilmeler olmaya başladı.Yani ben 10 sene sonra böyle ergenlik dönemi içine girip kendimi gerince ve strese sokunca,saçımı yolmaya tekrar başladım.O mükemmel dediğim saç artık yok.Kötü bir ayrılık sonucu saçlarımı çenemde kestirip drama bağladım.O zamandan sonra tekrar saçlarımı yoldum.Şuan kafamda az miktarda saç var açıkcası.Buda bir gerginlik sebebi.Ben tekrar kendimi toparlayana kadar bir blog hazırlamaya karar verdim.Şuanki halimden UTANIYORUM.Aynaya baktığımda canım acıyor ve ağlamaya başlıyorum.Annem elinden gelebildiği herşeyi yapıyor.Saç maskeleri,vitaminler zırt zurt herşeyi yapıyor.Eğer benim gibi bu yazıyı okuyan başka bir Trikotilomani hastası varsa iletişime geçelim.Beraber kurtulalım.Kendimize birşeyleri inandıralım.Annemin bulduğu bir videoda kız saçlarını kazıtmıştı.18 yaşından beri saçları kazılıymış.3 yıldır saçlarını uzatmıyormuş.Açıkcası bu yazıyıda sadece birazcık uzatmamın sebebi kendi içimi dökmekti.Bundan sonraki yazılardımdada içimi dökücem.Kendim hakkımda gelişmeleri anlatıcam.Bir arkadaşımla tartıştıktan sonra arkadaşımın arkadaşı bana yazıp sadece kendimi düşündüğümü ve bencil olduğumu söyledi .Ben şuana kadar herşeyi kendim dışımda başkalarını mutlu etmek için yaptım.Başkalarını mutlu etmezsem kimsede beni önemsemez diye düşündüm.Ben kendimi öncelik olarak tutamadım.Uğraşmadımda.Kendimi gereksiz biri olarak gördüm.Şuan neler olucak bilmiyorum.Umarım biraz ses çıkarırım.Sesim duyulmasa bile ben kendim burda yazmaya devam edicem.Okuduğunuz için teşekkür ederim.Görüşmek üzere